Зәбур.
25.
Давут язған күй: — Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән, и Пәрвәрдигар; Чүнки мән өз дуруслуғумда туруп маңдим; Мән Пәрвәрдигарға тайинип кәлгәнмән; Мән тейилип кәтмәймән.   
Мени синап баққайсән, и Пәрвәрдигар, мени тәкшүрүп баққин; Виҗданимни, қәлбимни тавлиғайсән; 
Чүнки өзгәрмәс муһәббитиңни көз алдимда тутқанмән; Мән һәқиқитиңни өзүмгә йетәкчи қилип маңдиммән. 
Мән ялғанчилар билән һәмдәстихан олтармидим; Сахтипәзләргә һәмраһ болушқа кирмәймән. 
Яманлиқ қилғучилар җамаитидин жиркинимән; Рәзилләр биләнму олтармаймән. 
Қоллиримни гунасизлиқта жуйимән; Шунда, қурбангаһиңни айлинип жүрәләймән. 
Вә һәм тәшәккүрләрни аңлитимән; Барлиқ карамәтлириңни җакалаймән. 
И Пәрвәрдигар, маканиң болған өйни, Шан-шәривиң турған җайни сөйүп кәлдим; 
Җенимни гунакарлар билән, Һаятимни қанхорлар билән биллә елип кәтмигәйсән; 
Уларниң қолида сүйқәстләр бардур, Оң қоли париләргә толди. 
Мән болсам, дуруслуғумда меңип жүриверимән; Мени һөрлүккә чиқирип қутқузғайсән, Маңа меһри-шәпқәт көрсәткәйсән. 
Путум болса түптүз җайда туриду; Җамаәтләр арисида туруп Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийиләр қайтуримән.