Зәбур.
117.
Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, чүнки У меһривандур; Униң меһир-муһәббити мәңгүдур! 
Исраил: «Униң меһир-муһәббити мәңгүдур» — десун! 
Һарун җәмәти: «Униң меһир-муһәббити мәңгүдур» — десун! 
Пәрвәрдигардин қорқидиғанлар: «Униң меһир-муһәббити мәңгүдур» — десун! 
Қистақта қелип Яһға нида қилдим; Яһ җавап берип, мени кәңри-азатиликтә турғузди. 
Пәрвәрдигар мән тәрәптидур, мән қорқмаймән; Инсан мени немә қилалисун? 
Пәрвәрдигар маңа ярдәм қилғучилар арисида болуп, мениң тәрипимдидур; Өчмәнлиримниң мәғлубийитини көримән. 
Пәрвәрдигарни башпанаһим қилиш, Инсанға тайиништин әвзәлдур; 
Пәрвәрдигарни башпанаһим қилиш, Әмирләргә тайиништин әвзәлдур. 
Барлиқ әлләр мени қоршивалди; Бирақ Пәрвәрдигарниң нами билән уларни һалак қилимән;   
Улар мени қоршивалди; бәрһәқ, қоршивалди; Бирақ Пәрвәрдигарниң нами билән мән уларни һалак қилимән; 
Улар һәриләрдәк мени қоршивалди; Улар йеқилған янтақ отидәк тезла өчүрүлиду; Чүнки Пәрвәрдигарниң нами билән мән уларни һалак қилимән. 
Сән дүшмән мени зәрб билән иттәрдиң, Жиқилғили тас қалдим; Бирақ Пәрвәрдигар маңа ярдәмдә болди. 
Күчүм вә нахшам болса Яһдур; У мениң ниҗатлиғим болди! 
Һәққанийларниң чедирлирида шатлиқ вә ниҗатлиқниң тәнтәнилири яңритилмақта; Пәрвәрдигарниң оң қоли зәпәр қучмақта! 
Пәрвәрдигарниң оң қоли егиз көтирилгән! Пәрвәрдигарниң оң қоли зәпәр қучмақта! 
Мән өлмәймән, бәлки яшаймән, Яһниң қилғанлирини җакалаймән. 
Пәрвәрдигар маңа қаттиқ тәрбийә бәргән болсиму, Бирақ У мени өлүмгә тапшурмиди. 
Һәққанийәт дәрвазилирини маңа ечип бериңлар; Мән киримән, Яһни мәдһийиләймән. 
Бу Пәрвәрдигарниң дәрвазисидур; Һәққанийлар буниңдин кириду! 
Мән саңа тәшәккүр ейтимән; Чүнки Сән маңа җавап қайтурдуң, Һәм мениң ниҗатлиғим болдуң. 
Тамчилар ташливәткән таш болса, Буҗәк теши болуп тикләнди.   
Бу иш Пәрвәрдигардиндур, Бу көзимиз алдида карамәт болди. 
Бу Пәрвәрдигар яратқан күндур; Биз униңда шатлинип хурсән болимиз. 
Қутқузғайсән, и Пәрвәрдигар, Сәндин өтүнимән; Сәндин өтүнимән, бизни яшнатқайсән!   
Пәрвәрдигарниң намида Кәлгүчигә мубарәк болсун! Биз Пәрвәрдигарниң өйидә туруп саңа «Мубарәк!» дәп товлидуқ. 
Пәрвәрдигар Тәңридур; У үстимизгә нур бәргән; Һейтлиқ қурбанлиқни танилар билән бағлаңлар, — Қурбангаһниң мүңгүзлиригә илип бағлаңлар. 
Сән мениң Илаһимдурсән, Мән Саңа тәшәккүр ейтимән; Мениң Худайим, мән Сени улуқлаймән. 
Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар; Чүнки У меһривандур; Униң меһир-муһәббити мәңгүдур!