Зәбур.
121.
«Жуқириға чиқиш нахшиси» Улар маңа: «Пәрвәрдигарниң өйигә чиқайли» — дегинидә, Шатландим. 
Путлиримиз дәрвазилириң ичидә турушқа несип болди, и Йерусалим! 
И Йерусалим, сән җипсилаштурулуп рәтлик селинған бир шәһәрдурсән; 
Қәбилиләр у йәргә чиқиду, Яһниң қәбилилири чиқиду; Исраилға берилгән көрсәтмә бойичә, Пәрвәрдигарниң намиға тәшәккүр ейтиш үчүн чиқиду. 
Чүнки у йәрдә һөкүм чиқиришқа тәхтләр селинди, Давутниң җәмәтидикиләргә тәхтләр селинди. 
Йерусалимниң аман-хатирҗәмлигини издәп дуа қилиңлар; Сени сөйгәнләр ронақ тапиду. 
Истиһкамлириң ичидә аман-хатирҗәмлик болсун, Ордилириң ичидә ават-арамлиқ болсун! 
Қериндашлирим һәм яр-бурадәрлирим үчүн, Мән: «Аман-хатирҗәмлик ичиңдә болсун» — дәймән. 
Пәрвәрдигар Худайимизниң өйи үчүн, Сениң ронақ тепишиңға интилимән!