Зәбур.
123.
«Жуқириға чиқиш нахшиси» Әгәр биз тәрәптә турғини Пәрвәрдигар болмиған болса, — Аһ, Исраил шундақ десун — 
Биз тәрәптә турғини Пәрвәрдигар болмиған болса, Кишиләр бизгә һуҗумға қозғалғанда, 
Уларниң ғәзиви бизгә туташқанда, — Шу чағда улар бизни тирик жутуветәтти; 
Шу чағда сулар бизни ғәриқ қиливетәтти; Кәлкүн бешимиздин өтәтти; 
Давалғуған сулар бешимиздин өтәтти! 
Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә болғай! Уларниң чишлириға ов болушқа бизни қоюп бәрмиди. 
Җенимиз тутқучиларниң басмиқидин қечип чиққан қуштәк қачти; Басмақ сундурулуп, биз қачтуқ! 
Еришкән ярдимимиз Пәрвәрдигарниң намидидур, Асман-зимин Яратқучиниң намидидур!