Зәбур.
128.
«Жуқириға чиқиш нахшиси» «Яшлиғимдин тартип улар көп қетим мени хар қилип кәлди» — — Аһ, Исраил һазир буни десун — 
«Улар яшлиғимдин тартип көп қетим мени хар қилип кәлди, Бирақ үстүмдин ғәлибә қилған әмәс. 
Қош һайдиғучилар дүмбәмдә һайдиған, Чөнәклирини интайин узун тартқан». 
Пәрвәрдигар һәққанийдур; У рәзилләрниң асарәтлирини сундурувәтти; 
Улар шәрмәндә болуп арқисиға яндурулсун, Зиондин нәпрәтлинидиғанларниң һәммиси! 
Улар өгүздә үнүп чиққан чөптәк болсун; Үзүлмәй турупла солишип кетидиған; 
От-чөп ориғучиға униңдин бир тутамму чиқмайду; Бағ бағлиғучиға бир қучақму чиқмайду; 
Өтүп кетиватқанларму: «Пәрвәрдигарниң бәрикити үстүңларда болғай; Пәрвәрдигарниң нами билән силәргә бәхит тиләймиз!» — дегән саламни һеч бәрмәйду.