Йәрәмияниң жиға-зарлири.
3.
|א| (Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән. 
Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди; 
Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди; 
|ב| (Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти. 
У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди. 
У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди. 
|ג| (Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди. 
Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди. 
У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти. 
|ד| (Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур. 
Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди. 
У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди. 
|ה| (Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди. 
Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум. 
У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди. 
|ו| (Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди; 
Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим. 
Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим. 
|ז| (Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини йәп-ичкинимни есиңгә кәлтүргәйсән! 
Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта. 
Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, — 
|ח| (Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;   
Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур! 
Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән. 
|ט| (Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур; 
Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур. 
Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур. 
|י| (Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди. 
Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?   
Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун! 
|כ| (Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду; 
Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду; 
Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур. 
|ל| (Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа, 
Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа, 
Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму? 
|מ| (Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун? 
Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму? 
Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду? 
|נ| (Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли; 
Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли! 
Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң. 
|ס| (Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң. 
Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс. 
Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң. 
|פ| (Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип мазақ қилди; 
Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт. 
Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта. 
|ע| (Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду, 
Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип һалимизға қариғичә. 
Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин. 
|צ| (Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди. 
Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди. 
Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим. 
|ק| (Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар; 
Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин! 
Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң. 
|ר| (Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң. 
И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән; 
Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән. 
|ש| (Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән, 
Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән. 
Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң мәсқирә нахшиси болдум. 
|ת| (Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән; 
Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду! 
Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!