Ayup.
33.
«Emdilikte, i Ayup, bayanlirimgha qulaq salghaysen, Sözlirimning hemmisini anglap chiqqaysen. 
Mana hazir lewlirimni achtim, Aghzimda tilim gep qilidu. 
Sözlirim könglümdek durus bolidu, Lewlirim sap bolghan telimni bayan qilidu. 
Tengrining Rohi méni yaratqan; Hemmige Qadirning nepisi méni janlanduridu. 
Jawabing bolsa, manga reddiye bergin; Sözliringni aldimgha sepke qoyup jengge teyyar turghin! 
Mana, Tengri aldida men sanga oxshash bendimen; Menmu laydin shekillendürülüp yasalghanmen. 
Berheq, men sanga héch wehime salmaqchi emesmen, We yaki men salghan yük sanga bésim bolmaydu. 
Sen derweqe quliqimgha gep qildingki, Öz awazing bilen: — 
«Men héch itaetsiz bolmay pak bolimen; Men sap, mende héch gunah yoq... 
Mana, Xuda mendin seweb tépip hujum qilidu, U méni Öz düshmini dep qaraydu; 
U putlirimni kishenlerge salidu, Hemme yollirimni közitip yüridu» — dégenlikingni anglidim.   
Mana, men sanga jawab béreyki, Bu ishta géping toghra emes; Chünki Tengri insandin ulughdur. 
Sen némishqa uning bilen dewaliship: — U Özi qilghan ishliri toghruluq héch chüshenche bermeydu» dep yürisen? 
Chünki Tengri heqiqeten gep qilidu; Bir qétim, ikki qétim, Lékin insan buni sezmeydu; 
Chüsh körgende, kéchidiki ghayibane alamette, — (Qattiq uyqu insanlarni basqanda, Yaki orun-körpiliride ügdek basqanda) — 
— Shu chaghlarda U insanlarning quliqini achidu, U ulargha bergen nesihetni ularning yürikige möhürleydu. 
Uning meqsiti ademlerni yaman yolidin yandurushtur, Insanni tekebburluqtin saqlashtur; 
Buning bilen Xuda ademning jénini köz yetmes hangdin yandurup, saqlaydu, uning hayatini qilichlinishtin qoghdaydu. 
Yaki bolmisa, u orun tutup yétip qalghinida aghriq bilen, Söngeklirini öz-ara soqushturup biaram qilish bilen, Terbiye qilinidu. 
Shuning bilen uning pütün wujudi taamdin nepretlinidu, Uning jéni herxil nazu-németlerdin qachidu. 
Uning éti közdin yoqilip kétidu, Eslide körünmeydighan söngekliri börtüp chiqidu. 
Buning bilen jéni köz yetmes hanggha yéqin kélidu, Hayati halak qilghuchi perishtilerge yéqinlishidu; 
Biraq, eger uning bilen bir terepte turidighan kélishtürgüchi bir perishte bolsa, Yeni mingining ichide birsi bolsa, — Insan balisigha toghra yolni körsitip béridighan kélishtürgüchi bolsa, 
Undaqta Xuda uninggha shepqet körsitip: «Uni hangdin chüshüp kétishtin qutquzup qoyghin, Chünki Men nijat-qutulushqa kapalet aldim» — deydu. 
Buning bilen uning etliri baliliq waqtidikidin yumran bolidu; U yashliqigha qaytidu. 
U Tengrige dua qilidu, U shepqet qilip uni qobul qilidu, U xushal-xuram tentene qilip Uning didarini köridu, Hemde Xuda uning heqqaniyliqini özige qayturidu. 
U ademler aldida küy éytip: — «Men gunah qildim, Toghra yolni burmilighanmen, Biraq tégishlik jaza manga bérilmidi! 
U rohimni hanggha chüshüshtin qutquzdi, Jénim nurni huzurlinip köridu» — deydu. 
Mana, bu emellerning hemmisini Tengri ademni dep, Ikki hetta üch mertem ayan qilidu, 
Meqsiti uning jénini hangdin yandurup qutquzushtur, Uni hayatliq nuri bilen yorutush üchündur. 
I Ayup, manga qulaq salghaysen; Ününgni chiqarma, men yene söz qilay. 
Eger sözliring bolsa, manga jawab qiliwergin; Sözligin! Chünki imkaniyet bolsila méning séni aqlighum bar. 
Bolmisa, méningkini anglap oltur; Süküt qilghin, men sanga danaliqni ögitip qoyay».