Zebur.
2.
Eller némishqa chuqan salidu? Néme üchün xelqler bikardin-bikar suyiqest oylaydu?   
Dunyadiki padishahlar sepke tizilip, Emeldarlar qara niyet eyliship, Perwerdigar we Uning Mesihi bilen qarshiliship: — 
«Ularning cheklimilirini chörüwéteyli, Ularning asaretlirini buzup tashlayli!» — déyishidu. 
Asmanda olturghuchi külidu, Reb ularni mazaq qilidu; 
Hem achchiqida ulargha sözlep, Qehri bilen ularni wehimige sélip: — 
«Özüm bolsam Zionda, yeni muqeddes téghimda, Özüm mesih qilghan padishahni tiklidim». 
«Men ershtiki permanni jakarlaymenki, Perwerdigar manga: — «Sen Méning oghlum; Özüm séni bügünki künde tughuldurdum; 
Mendin sora, Men sanga miras bolushqa ellerni, Teelluqung bolushqa yer yüzini chet-chetlirigiche bérimen; 
Sen tömür tayaq bilen ularni bitchit qiliwétisen; Sapal chinini kukum-talqan qilghandek, sen ularni pare-pare qiliwétisen» — dédi».   
Emdi, hey padishahlar, eqildar bolunglar! Jahandiki soraqchilar sawaq élinglar; 
Perwerdigardin qorqush bilen uning xizmitide bolunglar; Titrek ichide xushallininglar! 
Oghulning ghezipining qozghalmasliqi üchün, Uni söyünglar; Chünki uning ghezipi sella qaynisa, Yolunglardila halak bolisiler; Uninggha tayan’ghanlar neqeder bextliktur!