Zebur.
36.
Neghmichilerning béshigha tapshurulup oqulsun dep, Perwerdigarning quli Dawut yazghan küy: — Rezil ademning asiyliqi méning qelbimde bir bésharetni peyda qilidu: — «Uning neziride Xudadin qorqidighan ish yoqtur!». 
Chünki u öz-özini maxtayduki, U öz-özige: — «Mende gunah tépilmas, qilghinim yirginchlik ish emestur!» — deydu. 
Aghzidiki sözler qebihlik we hiyligerliktur; Peziletlik ish qilish parasitidin u alliburun mehrumdur. 
U ornida yatqandimu gunahni közleydu; U durus bolmighan yolgha méngishni irade qilidu; Yamanliqtin héch nepretlenmeydu. 
I Perwerdigar, özgermes muhebbiting ershlerge taqishidu; Heqiqet-sadiqliqing bulutlargha yétidu! 
Heqqaniyliqing büyük taghlardek, Hökümliring tilsimatliq chongqur déngizlardektur. I Perwerdigar, Sen ademler we haywanlarni saqlighuchidursen; 
Séning özgermes muhebbiting neqeder qimmetliktur, i Xuda! Shunga insan baliliri qanatliring sayiside panahlinidu. 
Ular öyüngdiki mol dastixandin toyghuche behrimen bolidu; Sen ulargha huzur-halawetliringning deryasidin ichküzisen. 
Chünki Sendila bardur hayatliq buliqi; Nurungda bolup nurni körimiz. 
Ah, Özüngni tonup, bilgenlerge muhebbitingni, Köngli duruslarghimu heqqaniyliqingni körsitishni dawamlashturghaysen. 
Tekebburlarning putining manga hujum qilishigha yol qoymighaysen; Rezillerning qoli méni ornumdin qoghliwetmisun; 
Mana, yamanliq qilghuchilar yiqildi! Ghulitiwétildi, ornidin qayta turalmaydu!