Zebur.
75.
Neghmichilerning béshigha «Halak qilmighaysen» dégen ahangda oqulsun dep tapshurulghan, Asafning küy-naxshisi: — Sanga teshekkür éytimiz, i Xuda, teshekkür éytimiz! Chünki naming bizge yéqindur; Buni, qilghan karametliring ispatlap jakarlaydu. 
Menki Perwerdigar: — «Men békitken waqitni ixtiyarimgha alghinimda, Adalet bilen soraq qilimen; 
Yer hem yerning üstide turuwatqanlar tewrinip tursimu, Uning tüwrüklirini turghuzghuchi Özümdurmen» — dédi. Sélah. 
Maxtan’ghanlargha: — «Maxtanmanglar», Hem rezillerge «Münggüzüngni kötürme» — dédim; 
«Münggüzüngni yuqiri kötürme; Boynungni qattiq qilip ghadiyip sözlime!» 
Chünki kötürülüsh sherqtin yaki gherbtin emes, Yaki jenubtinmu kelmeydu; 
Chünki Xuda sotchidur; U birsini kötüridu, birsini chüshüridu. 
Chünki Perwerdigarning qolida bir qedeh turidu; Uningdiki sharab köpüklishiwatidu; U ebjesh sharab bilen toldi; Xuda uningdin tökidu; Derweqe yer yüzidiki barliq reziller uning dughini qoymay ichiwétidu; 
Men bolsam, menggüge guwahliq bérimen: — Yaqupning Xudasigha küylerni éytimen. 
«Men rezillerning münggüzlirining hemmisini késip tashlaymen; Biraq heqqaniylarning münggüzliri kötürülidu!».