Zebur.
76.
Neghmichilerning béshigha, tarliq sazlarda chélinsun dep tapshurulghan, Asafning küy-naxshisi: — Yehudada Xuda tonulghandur; Uning nami Israilda ulughdur. 
Uning panahiy jayi Salémda, Zion téghida Uning makani bar. 
U yerde U otluq oqlarni, Qalqan, qilich hem jeng qorallirini chéqip tashlidi. Sélah. 
Özüng ow-olja taghliridin neqeder shereplik, neqeder elasen! 
Baturlar bulandi; Ular uzun uyqugha ketti; Palwanlarning héchqaysisi öz qolini kötürelmidi. 
Séning eyiblishing bilen, i Yaqupning Xudasi, Jeng harwisi hem atlar ölüktek uxlitildi. 
Sendin, Sendin qorqush kérektur; Ghezeplen’giningde kim aldingda turalisun? 
Yer yüzidiki barliq yawash möminlerni qutquzush üchün, Sen Xuda soraq qilishqa ornungdin turghan waqtingda, Asmandin hökümni chiqirip anglatquzdung; Yer bolsa wehimige chüshüp, süküt qildi. Sélah. 
Chünki insanlarning qehri Sanga shöhret keltüridu; Ularning qalghan qehri Sanga belwagh bolidu. 
Perwerdigar Xudayinglargha qesem qilip, emel qilinglar; Uning etrapidiki yurttikiler qorqushi kérek bolghuchigha hediyeler sunsun; 
U emirlerningmu rohini sunduridu; U yer yüzidiki padishahlargha dehshetliktur.