Zebur.
85.
Neghmichilerning béshigha tapshurulup oqulsun dep, Korahning oghulliri üchün yézilghan küy: — Sen Öz zémininggha iltipat körsitip, Yaqupni sürgünlüktin qayturghaniding, i Perwerdigar. 
Xelqingning qebihlikini kechürüm qilip, Barliq gunahlirini yapqaniding. Sélah. 
Sen pütün qehringni ichingge qayturuwélip, Ghezipingning esheddiylikidin yan’ghanidingsen. 
Emdi bizni Öz yéninggha qayturghaysen, i nijatliqimiz bolghan Xuda! Bizge bolghan achchiqinggha hay bergeysen! 
Sen bizge ebediy ghezeplinemsen? Ewladtin-ewladqiche ghezipingni sozamsen? 
Xelqing Özüngdin shadlinishi üchün, Bizni qaytidin yéngilimamsen? 
Bizge özgermes muhebbitingni körsetkeysen, i Perwerdigar, Bizge nijatliqingni ata qilghaysen! 
Tengri Perwerdigarning némilerni deydighanliqigha qulaq salay; Chünki U Öz xelqige, Öz mömin bendilirige aman-xatirjemlikni sözleydu; Ular yene hamaqetlikke qaytmisun! 
Zéminimizda shan-shöhretning turushi üchün, Derheqiqet, Uningdin eyminidighanlargha Uning nijatliqi yéqindur; 
Özgermes muhebbet we heqiqet özara körüshti; Heqqaniyet we aman-xatirjemlik bir-birini söyüshti;   
Heqiqet yerdin ünüp chiqmaqta, Heqqaniyet ershlerdin qaraydu. 
Perwerdigar beriket béridu, Zéminimiz hosulini béridu; 
Heqqaniyet Uning aldida mangidu, Uning qedemlirige yol hazirlaydu!