Zebur.
102.
Ézilgenning duasi: U halidin ketkende, dad-peryadini Perwerdigar aldigha tökkende: — Duayimni anglighaysen, i Perwerdigar; Peryadim aldinggha yétip kirsun! 
Yüzüngni mendin qachurmighaysen; Qisilghan künümde manga qulaq salghaysen; Men nida qilghan künde, manga téz jawab bergin! 
Mana, künlirim is-tütektek tügep kétidu, Ustixanlirim otun-choghlargha oxshash köydi! 
Yürikim zexme yep chöpler xazan bolghandek qurup ketti, Hetta nénimni yéyishni untudum. 
Men ahu-zar tartqanliqimdin, Etlirim süngeklirimge chapliship qaldi. 
Chöl-bayawandiki saqiyqushtek, Weyranchiliqta qonup yürgen huwqushqa oxshaymen. 
Uxlimay segek turup közettimen; Ögzide yalghuz qalghan qushqach kebimen. 
Düshmenlirim kün boyi méni mesxire qilmaqta, Méni haqaretligenler ismimni lenet ornida ishletmekte. 
Qehring hem achchiqing tüpeylidin, Külni nan dep yewatimen, Ichimlikimni köz yéshim bilen arilashturimen; Chünki Sen méni kötürüp, andin yerge urdung. 
Künlirim quyash uzartqan kölenggidek yoqulay dep qaldi, Özüm bolsam chöpler xazan bolghandek qurup kettim. 
Lékin Sen, Perwerdigar, ebediy turisen, Séning nam-shöhriting dewrdin-dewrgichidur. 
Sen ornungdin turisen, Zion’gha rehim qilisen; Chünki uninggha shepqet körsitish waqti keldi, He, waqit-saiti yétip keldi! 
Chünki qulliring uning tashliridin xursenlik tapidu, Hem tupriqighimu ichini aghritidu; 
Eller Perwerdigarning namidin, Yer yüzidiki shahlar shan-sheripingdin eyminidu. 
Mana, Perwerdigar Zionni qaytidin qurghanda, U Öz shan-sheripide körünidu! 
U ghérib-miskinning duasigha étibar béridu; Ularning duasini hergiz kemsitmeydu. 
Bular kelgüsi bir ewlad üchün xatirilinidu; Shuning bilen kelgüside yaritilidighan bir xelq Yahni medhiyeleydu; 
Chünki U esirlerning ah-zarlirini anglay dep, Ölümge buyrulghanlarni azad qilay dep, Égizdiki muqeddes jayidin éngiship nezer saldi, Ershlerdin Perwerdigar yerge qaridi; 
Shundaq qilip, ular Perwerdigarning xizmitide bolayli dégende, Yeni el-memliketler jem yighilghan waqtida — Perwerdigarning nami Zionda, Uning sherepliri Yérusalémda jakarlinidu! 
Biraq U méni yolda maghdursizlandurup, Künlirimni qisqartti. 
Men: «Tengrim, ömrümning yérimida méni élip ketme!» — dédim. — «Séning yilliring dewrdin dewrgichidur, 
Sen yerni elmisaqtinla berpa qilghansen, Asmanlarni hem qolliring yasighandur; 
Ular yoq bolup kétidu, Biraq Sen dawamliq turiwérisen; Ularning hemmisi kiyimdek konirap kétidu; Ularni kona ton kebi almashtursang, Shunda ular kiyim-kéchek yenggüshlen’gendek yenggüshlinidu. 
Biraq Sen özgermigüchidursen, Yilliringning tamami yoqtur. 
Qulliringning balilirimu turiwéridu, Ularning ewladi huzuringda mezmut yashaydu!».