Zebur.
112.
Hemdusana! Perwerdigardin eyminidighan, Uning emrlirini zor xursenlik dep bilidighan adem bextliktur!   
Uning nesli zéminda turup küch-qudretlik bolidu; Duruslarning dewri bextlik bolidu. 
Uning öyide dölet hem bayliqlar bolidu; Heqqaniyliqi menggüge turidu. 
Qarangghuluqta turghan durus ademge nur peyda bolidu; U shepqetlik, rehimdil hem heqqaniydur. 
Xeyrxah, ötne bérip turidighan ademning bexti bolidu; U öz ishlirini adilliq bilen yürgüzidu. 
Berheq, u ebediy tewritilmeydu; Heqqaniy adem menggüge eslinidu. 
U shum xewerdin qorqmaydu; Uning köngli toq halda, Perwerdigargha tayan’ghan. 
Dili mehkem qilin’ghan, u qorqmaydu; Axirida u reqiblirining meghlubiyitini köridu. 
U öziningkini merdlerche tarqatqan, Yoqsullargha béridu; Uning heqqaniyliqi menggüge turidu; Uning münggüzi izzet-shöhret bilen kötürülidu. 
Rezil adem buni körüp chidimaydu, Chishlirini ghujurlitidu, u érip kétidu; Rezillerning arzu-hewisi yoqitilidu.