Zǝbur.
97.
Pǝrwǝrdigar ⱨɵküm süridu! Yǝr-zemin hux bolsun, Kɵpligǝn arallar xadlansun! 
Bulutlar wǝ ⱪarangƣuluⱪ Uning ǝtrapididur, Ⱨǝⱪⱪaniyǝt wǝ adalǝt tǝhtining ulidur; 
Uning aldida ot yalⱪuni yüridu, Ətraptiki düxmǝnlirini kɵydürüp taxlaydu; 
Uning qaⱪmaⱪliri jaⱨanni yorutti, Yǝr buni kɵrüp titrǝp kǝtti; 
Pǝrwǝrdigarning aldida, Pütkül zeminning igisining aldida, Taƣlar momdǝk erip ketidu. 
Asmanlar Uning ⱨǝⱪⱪaniyitini jakarlaydu, Barliⱪ hǝlⱪlǝr Uning xan-xǝripini kɵridu. 
Oyma ⱨǝykǝllǝrgǝ qoⱪunƣanlar, Butlar bilǝn mahtinip yürgüqilǝrning ⱨǝmmisi uyatta ⱪalidu. Barliⱪ ilaⱨlar, Uningƣa sǝjdǝ ⱪilinglar! 
Sening ⱨɵkümliring sǝwǝbidin, i Pǝrwǝrdigar, Zion anglap xadlandi, Yǝⱨuda ⱪizliri hux boldi. 
Qünki Sǝn Pǝrwǝrdigar pütkül yǝr yüzi üstidiki ǝng aliysidursǝn; Sǝn barliⱪ ilaⱨlardin nǝⱪǝdǝr yuⱪiridursǝn! 
Pǝrwǝrdigarni sɵygǝnlǝr, yamanliⱪtin nǝprǝtlininglar! U mɵmin bǝndilirining jenidin hǝwǝr alidu, Rǝzillǝrning qanggilidin halas ⱪilidu. 
Ⱨǝⱪⱪaniylar üqün nur, Dili duruslar üqün xadliⱪ terilƣandur; 
Pǝrwǝrdigardin xadlininglar, i ⱨǝⱪⱪaniylar, Uning pak-muⱪǝddǝslikini yad etip tǝxǝkkür eytinglar!