JESAIA.
12.
Êndêŋ bêc tônê aôm oc ôsôm gebe “O Apômtau, aê gabe janam daŋge êndêŋ aôm gebe têmtac ŋandaŋ gêdêŋ aê, mago gôjam têmtac ŋandaŋ tau ôkwi ma gôjac aê têtac tôŋ. 
“Alicgac me, Anôtô kêtu ŋoc moasiŋ ŋamôkê, tec gamoa taêc kêpa sugeŋ ma katêc tauc atom, gebe Apômtau Anôtô eŋ kêtu ŋoc ŋaclai to ŋoc wê lambiŋŋa ma kêtu ŋoc kêsiwaga.” 
Amac oc atê bu aŋga bumata daŋgôŋ mateŋ jaliŋa totêmtac ŋajamgeŋ. 
Ma êndêŋ bêc tônê amac oc asôm gebe “Anam daŋge êndêŋ Apômtau, awem ênac ênê ŋaê. Asôm ênê gêŋsêga ŋawae êtu tapa aŋga lau samuc nêŋ. Asôm lasê gebe ênê ŋaê towae. 
Anam wê lanemŋa êndêŋ Apômtau gebe gêgôm gêŋsêga toŋaclai. Naasôm ŋawae ênam nom ŋagamêŋ samob auc. 
O amac lau Sionŋa, anam lasê ma anam wê toôndugeŋ gebe Israel nêŋ ŋac Dabuŋ eŋ kapôêŋ ma gêmoa amac ŋalêlôm.”