1 Þegar Jesús hafði lokið ræðu sinni, sagði hann við lærisveinana:

2 „Þið vitið að eftir tvo daga koma páskarnir og þá verð ég svikinn og krossfestur.“ 3 Um svipað leyti héldu prestarnir fund, ásamt öðrum embættismönnum Gyðinga, í höll Kaífasar æðsta prests. 4 Þeir voru að bollaleggja hvernig þeir gætu handtekið Jesú svo lítið bæri á og líflátið hann. 5 „En ekki á sjálfum páskunum, því þá er svo margt aðkomufólk í borginni og hætt við óeirðum,“ samþykktu þeir.

6 Jesús fór til Betaníu, heim til Símonar holdsveika. 7 Meðan hann mataðist, kom þangað inn kona sem hélt á flösku með mjög dýrri ilmolíu, og hellti henni yfir höfuð hans.

8-9  Lærisveinarnir urðu gramir og sögðu sín á milli:

„Til hvers er þessi sóun? Þetta hefði mátt selja fyrir stórfé og gefa peningana fátækum.“ 10 Jesús las hugsanir þeirra og sagði:

„Hví eruð þið að hryggja konuna? Hún gerði góðverk á mér. 11 Þið hafið ávallt fátæka hjá ykkur, en ekki mig. 12 Hún hellti ilmvatni þessu yfir mig til þess að búa líkama minn til greftrunar. 13 Hennar mun verða minnst og þess getið sem hún gerði, hvar sem fagnaðarboðskapurinn verður fluttur.“

14 Þá fór einn postulanna tólf, Júdas Ískaríot, til æðstu prestanna 15 og spurði:

„Hve mikið viljið þið borga mér fyrir að koma Jesú í hendur ykkar?“ Þeir greiddu honum þrjátíu silfurpeninga. 16 Upp frá því beið Júdas eftir hentugu tækifæri til að svíkja Jesú í hendur þeirra.

17 Á fyrsta degi páskahátíðarinnar (Gyðingar fjarlægðu þegar allt súrdeig – gerbrauð – af heimilum sínum) komu lærisveinarnir til Jesú og spurðu hann:

„Hvar eigum við að undirbúa páskamáltíðina?“

18 „Farið inn í borgina,“ svaraði Jesús, „finnið mann nokkurn og segið við hann: „Meistari okkar segir: Minn tími er kominn. Hjá þér vil ég halda páska með lærisveinum mínum.“ “

19 Lærisveinarnir gerðu eins og Jesús sagði og undirbjuggu páskamáltíðina. 20-21  Þetta kvöld, þegar hann var sestur til borðs ásamt lærisveinunum tólf, sagði hann:

„Ég veit að einn ykkar mun svíkja mig.“ 22 Hryggð og ótti greip lærisveinana og þeir spurðu hver um sig: „Ekki þó ég?“ Jesús svaraði:

23 „Það er sá sem ég þjónaði fyrst í kvöld.“

24 „Ég verð að deyja eins og spáð var, en vei þeim manni sem því veldur. Betra væri honum að hann hefði aldrei fæðst.“ 25 Júdas sem varð til þess að svíkja hann, spurði líka: „Er það ég?“ Og Jesús svaraði: „Já.“

26 Meðan á máltíðinni stóð tók Jesús brauð, blessaði það og braut í sundur, rétti lærisveinunum og sagði:

„Takið þetta og neytið, það er líkami minn.“ 27 Og hann tók bikar með víni, gjörði þakkir, rétti þeim og sagði: „Drekkið allir hér af, 28 því þetta er blóð mitt, innsigli nýja sáttmálans. Því er úthellt til syndafyrirgefningar fyrir marga. 29 Takið eftir þessum orðum mínum: Ég mun ekki drekka vín á ný fyrr en ég drekk það nýtt með ykkur í ríki föður míns.“ 30 Þegar þeir höfðu sungið lofsöng fóru þeir út til Olíufjallsins.

31 Jesús sagði við þá: „Í nótt munuð þið allir yfirgefa mig. Í Ritningunni stendur að Guð muni slá hirðinn og hjörðin tvístrast. 32 En eftir að ég er risinn upp frá dauðum fer ég til Galíleu og hitti ykkur þar.“

33 „Þótt allir aðrir yfirgefi þig, mun ég ekki gera það,“ sagði Pétur. 34 Jesús svaraði:

„Sannleikurinn er þó sá, að einmitt í nótt, áður en hani galar við sólarupprás, munt þú afneita mér þrisvar.“

35 „Fyrr mun ég deyja!“ svaraði Pétur og allir hinir tóku í sama streng.

36 Jesús fór síðan með lærisveinana inn í garð sem heitir Getsemane, og bað þá að setjast niður meðan hann færi spölkorn lengra til að biðjast fyrir. 37 Hann fékk með sér þá Pétur og bræðurna Jakob og Jóhannes Sebedeussyni. Mikill ótti og örvænting kom yfir Jesú og hann sagði: 38 „Sál mín er buguð af ótta og angist allt til dauða. Bíðið hér og vakið með mér.“ 39 Hann gekk lítið eitt lengra, hneig til jarðar og bað: „Faðir minn! Taktu þennan bikar frá mér ef mögulegt er, en verði þó þinn vilji en ekki minn.“

40 Síðan kom hann aftur til lærisveinanna þriggja og fann þá sofandi.

„Pétur!“ kallaði hann, „gastu ekki einu sinni vakað með mér eina stund? 41 Vakið og biðjið, til þess að þið fallið ekki í freistni. Andinn er fús, en holdið er veikt!“ 42 Hann fór frá þeim aftur og bað: „Faðir! Ef ekki er unnt að taka þennan bikar frá mér án þess að ég tæmi hann, þá verði þinn vilji.“ 43 Síðan sneri hann aftur til þeirra og fann þá enn sofandi, því þeir gátu ekki haldið augunum opnum. 44 Hann yfirgaf þá enn og baðst fyrir í þriðja sinn með sömu orðum. 45 Eftir það fór hann aftur til lærisveinanna og sagði: „Sofið þið enn og hvílist? Stundin er komin! Ég hef verið svikinn í hendur vondra manna. 46 Standið upp, förum! Sjáið! Þarna kemur sá sem svíkur mig.“

47 Meðan hann var enn að tala kom Júdas, einn postulana tólf, og með honum fjöldi manna, sem vopnaðir voru sverðum og bareflum. Þessa menn höfðu leiðtogar Gyðinga sent. 48 Júdas hafði sagt þeim að handtaka þann sem hann heilsaði með kossi, því að hann væri maðurinn sem þeir vildu ná. 49 Júdas gekk því beint til Jesú og sagði:

„Sæll, meistari!“

50 „Vinur minn,“ sagði Jesús, „hvers vegna komstu hingað?“ Þá gripu sendimennirnir Jesú. 51 Einn lærisveina Jesú dró þá sverð úr slíðrum og hjó annað eyrað af þjóni æðsta prestsins.

52 „Slíðraðu sverðið!“ sagði Jesús. „Þeir sem beita sverði munu falla fyrir sverði. 53 Veistu ekki að ég gæti beðið föður minn um þúsundir engla okkur til varnar og hann mundi þegar í stað senda þá? 54 En hvernig ættu orð Biblíunnar þá að rætast?“ 55 Síðan ávarpaði Jesús mennina og sagði:

„Er ég hættulegur afbrotamaður, fyrst þið þurftuð að koma vopnaðir sverðum og bareflum til að handtaka mig? Ég hef gengið um á meðal ykkar og kennt daglega í musterinu en þið handtókuð mig ekki. 56 En þetta, sem nú er að gerast er uppfylling spádóma Biblíunnar.“ Þá yfirgáfu allir lærisveinarnir hann og flúðu.

57 Þeir sem handtóku Jesú fóru nú með hann til bústaðar Kaífasar, æðsta prestsins, því þar voru allir leiðtogar Gyðinga saman komnir.

58 Pétur læddist í humátt á eftir og smeygði sér inn í hallargarð æðsta prestsins og settist niður hjá þjónunum. Þar beið hann þess að sjá hvað yrði um Jesú.

59 Æðstu prestarnir – og reyndar allur hæstiréttur Gyðinga – leituðu nú manna er borið gætu lognar sakir á Jesú. Ætlun þeirra var að höfða mál gegn honum og fá hann dæmdan til dauða. 60-61  En þótt þeir fyndu marga sem vildu bera falsvitni, þá bar vitnisburði þeirra ekki saman. Að lokum fundust þó tveir sem sögðu: „Þessi maður sagði: „Ég er fær um að brjóta niður musteri Guðs og reisa það aftur á þrem dögum.“ “

62 Þá stóð æðsti presturinn upp og sagði við Jesú: „Sagðir þú þetta? Svaraðu! Já, eða nei!“ 63 Jesús þagði.

Þá hélt æðsti presturinn áfram og sagði: „Ég krefst þess í nafni hins lifandi Guðs, að þú svarir eftirfarandi spurningu: Heldur þú því fram að þú sért Kristur, Guðssonurinn?“

64 „Já, ég er hann og þú munt síðar sjá mig, Krist, sitja við hægri hönd Guðs og koma á skýjum himinsins,“ svaraði Jesús. 65-66  Þá reif æðsti presturinn klæði sín og hrópaði:

„Guðlast! Nú þurfum við ekki frekar vitnanna við. Þið heyrðuð hann allir segja það! Hver er nú dómur ykkar?“ Þeir hrópuðu:

„Hann skal deyja!“ 67 Síðan hræktu þeir í andlit hans og slógu með prikum og sögðu: 68 „Kristur! Gettu hver sló þig núna?“

69 Á meðan þetta fór fram sat Pétur úti í hallargarðinum. Þá kom til hans stúlka og sagði:

„Þú varst líka með Jesú og þið eruð báðir frá Galíleu.“ 70 Þessu neitaði Pétur svo allir heyrðu og hrópaði reiðilega:

„Ég veit ekki um hvað þú ert að tala!“

71 Seinna tók önnur stúlka eftir honum úti við hliðið og sagði við nærstadda: „Þessi maður var með Jesú frá Nasaret.“ 72 Pétur sór og sárt við lagði: „Ég þekki alls ekki manninn.“

73 Stuttu seinna komu þeir, sem þarna stóðu, til Péturs og sögðu: „Við vitum vel að þú ert einn af lærisveinum hans, því við heyrum á málfari þínu að þú ert frá Galíleu.“

74 Þá tók Pétur að blóta og sverja og sagði: „Ég þekki alls ekki þennan mann!“ Og um leið og hann sleppti orðinu gól hani. Þá minntist Pétur orða Jesú: 75 „Áður en hani galar, muntu þrisvar afneita mér.“ Og hann gekk út fyrir og grét sárt.